ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ SHE'S GONE ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

 

Τη Δευτέρα, 13 Δεκεμβρίου 2021, οι μαθητές και οι μαθήτριες του προγράμματος "Σχολεία Πρέσβεις του ΕΚ" επισκέφτηκαν την έκθεση She's gone (Για ένα αδειανό πουκάμισο), εγκαινιάζοντας μια σειρά δράσεων με θέμα την ανισότητα των φύλων και την έμφυλη βία. 

«Η διεθνής έκθεση She’s gone (Για ένα αδειανό πουκάμισο), η οποία τελεί υπό την Αιγίδα της A.Ε. της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου και συνδιοργανώνεται από την Πρεσβεία του Ισραήλ στην Ελλάδα και  το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα ενάντια στο παγκόσμιο φαινόμενο της έμφυλης βίας και των γυναικοκτονιών που διαπράττονται από συζύγους, συντρόφους και άλλα μέλη της οικογένειας.

H έκθεση είναι ένα κάλεσμα προς όλους μας, μεμονωμένα άτομα και κυβερνητικούς φορείς, όχι μόνο για να ευαισθητοποιήσουμε, να προστατέψουμε και να εκπαιδεύσουμε, αλλά επίσης για να οικοδομήσουμε ένα περιβάλλον, στην οικογένεια και εκτός αυτής, όπου οι γυναίκες προστατεύονται και έχουν ίσα δικαιώματα σε μια ζωή χωρίς εκφοβισμό.

Το She’s gone (Για ένα αδειανό πουκάμισο) είναι ένα παγκόσμιο έργο που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, από πόλη σε πόλη, μια διαμαρτυρία για το παγκόσμιο φαινόμενο των γυναικοκτονιών και μια κραυγή σιωπής εκ μέρους όλων των αθώων θυμάτων που δολοφονήθηκαν μόνο και μόνο επειδή ήταν γυναίκες. Δημιουργοί εγκατάστασης είναι οι Ισραηλινοί Keren Goldstein, σκηνοθέτις ντοκιμαντέρ και ακτιβίστρια κατά της έμφυλης βίας και ο Adi Levy, συν-διευθυντής της έκθεσης και σχεδιαστής.

Η έκθεση αποτελείται από  ρούχα, που φορούσαν οι δολοφονημένες γυναίκες.  Ένα πράσινο μπλουζάκι, ένα παλτό από ψεύτικη γούνα, ένα μακρύ κεντημένο φόρεμα, ένα τζιν παντελόνι, ένα τυχερό φούτερ, φορεμένο πριν από κάθε διαγώνισμα, ένα τοπ και ένα σακάκι, αγορασμένα ειδικά για γάμο. Τα ρούχα αυτά είναι σιωπηλές μαρτυρίες από ζωές γυναικών γεμάτες νόημα, ελπίδες και όνειρα, που αφαιρέθηκαν απότομα και βίαια. Κρατούν μέσα τους ιστορίες απουσίας, θλίψης και ορφάνιας. Σε κάθε ρούχο τοποθετείται μια μικρή ετικέτα με το όνομα του θύματος, την ημερομηνία, τον τρόπο και το όργανο της δολοφονίας, καθώς και την ποινή του δικαστηρίου, εφόσον υπάρχει –ορισμένες περιπτώσεις δεν έχουν ακόμα διαλευκανθεί. Για την Ελλάδα, ένα ρούχο της Ελένης Τοπαλούδη, η δολοφονία της οποίας συγκλόνισε την κοινή γνώμη, το 2018, περιλαμβάνεται στην έκθεση, ευγενική προσφορά της οικογένειάς της, με τη συνεργασία της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων. Στο ηχητικό μέρος της έκθεσης ακούγονται νανουρίσματα τραγουδισμένα από γυναίκες σε διάφορες γλώσσες, εβραϊκά, αραβικά, αμχαρικά, ρωσικά, περσικά, ρουμανικά, μαροκινά αραβικά, γερμανικά και ελληνικά, ένας ύστατος φόρος τιμής σε όλες τις γυναίκες θύματα βίας.Στόχος της δράσης είναι το τέλος του ταξιδιού του She’s gone να πραγματοποιηθεί στο κτίριο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη στις 25 Νοεμβρίου (Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών), με μία καθολική εκδοχή της εγκατάστασης, καλώντας όλο τον κόσμο να ενωθεί με αλληλεγγύη για άμεση δράση».

(Από την ιστοσελίδα του Ιδρύματος Μιχάλης)

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ  ΤΩΝ JUNIOR AMBASSADORS

"Όταν μπήκα στην αίθουσα της έκθεσης, ένιωσα αρχικά λύπη και θυμό. Λύπη, επειδή αυτές οι γυναίκες έπεσαν θύματα της πατριαρχίας και του μισογυνισμού, και θυμό, επειδή δεν τους άξιζε να "φύγουν" τόσο νωρίς. Το γεγονός ότι θα μπορούσα κι εγώ ή και άλλα κοντινά μου πρόσωπα να ήμουν στη θέση τους με γεμίζει στενοχώρια. Και αισθάνομαι έντονα την αδικία εις βάρος άλλων γυναικών θυμάτων των οποίων τις ιστορίες δεν έχω ακούσει, επειδή δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να πουν την ιστορία τους." 

Άρτεμις (Β3)

"Η έκθεση μου προκάλεσε θλίψη, θυμό και πόνο διαβάζοντας για τις δολοφονίες γυναικών από συντρόφους, οι οποίοι δεν δίστασαν να αφαιρέσουν ζωές για τους πιο ασήμαντους λόγους. Είναι πολύ λυπηρό που ακόμα και σήμερα, στον 21ο αιώνα, γυναίκες δολοφονούνται, επειδή έχουν προσδοκίες, όνειρα που θέλουν να πραγματοποιήσουν, ή επειδή απλώς δεν θέλουν να συνεχίσουν κάποια σχέση."

Ευθαλία (Β1)

"Η έκθεση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Μπορούσε κανείς να την παρατηρήσει από διάφορες οπτικές γωνίες. Το πολιτισμικό κομμάτι -καθώς οι γυναίκες είχαν διαφορετικές φορεσιές-, το δικαστικό -οι ποινές που επιβλήθηκαν ή δεν επιβλήθηκαν- στους θύτες και πάνω από όλα το συναισθηματικό, επειδή το να βλέπεις ρούχα δολοφονημένων γυναικών προκαλούσε θλίψη. Μάλιστα, ως γυναίκα, δεν μπορούσα να μην σκέφτομαι ότι ίσως κάτω από διαφορετικές περιστάσεις θα μπορούσα να βρίσκομαι εγώ στη θέση τους."

Πηνελόπη (Α1)

"Ή έκθεση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Αρχικά, όταν μπήκα στην αίθουσα ένιωσα θλίψη για τα αγαπημένα ρούχα που κάποτε φορούσαν περήφανα οι γυναίκες, και τώρα κρέμονταν άδεια σε ένα δωμάτιο. Καθώς διάβαζα τις ιστορίες τους ένιωθα αγανάκτηση και φόβο, και παρόλο που αφορούσαν γυναίκες άλλων χωρών, σκεφτόμουν ότι θα μπορούσαν να έχουν συμβεί και σε γυναίκες της χώρας μας. Μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε το ρούχο της Ελένης Τοπαλούδη, επειδή η ιστορία της μου ήταν γνωστή από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης".

Μαριάννα (Α1)

"Ή έκθεση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, αν και λίγο στενάχωρη λόγω όλων αυτών των θανάτων γυναικών."

Θάνος (Α4)

"Στην έκθεση She's gone παρουσιάζονται ρούχα γυναικών των οποίων το νήμα της ζωής κόπηκε βίαια, μόνο και μόνο επειδή ήταν γυναίκες. Η διοργάνωση της έκθεσης ήταν μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία και η παρακολούθησή της στο πλαίσιο του σχολικού προγράμματος "Σχολεία Πρέσβεις του ΕΚ" αποβλέπει στην ουσιαστική ευαισθητοποίηση των μαθητών και μαθητριών και στην προετοιμασία τους ως ενεργών και ευαίσθητων πολιτών μιας κοινωνίας, όπου καμία γυναίκα δεν θα είναι απροστάτευτη."

Λυδία (Α4)